Het is vakantietijd, dus is het bij ’t Dreesje op woensdagmiddag 23 juli minder druk dan anders. “Meestal komen er zo’n 12 flatbewoners uit het Willem Dreespark. Maar dat mogen er veel meer worden. Ook jongere mensen zijn van harte welkom. Samen bepalen we wat er gebeurt. Alleen gezellig kletsen? Prima. Een spelletje doen of breien, ook prima. Er is in elk geval altijd koffie met iets erbij. En op maandag lunchen we vaak samen. We kunnen hier zelf koken. Het paasontbijt hebben we hier ook gedaan.”

Elkaar leren kennen

’t Dreesje is een soort ‘verlengstuk’ van de speeltuin tussen de flats, die er sinds het voorjaar ligt. Dat was een idee van vrijwilliger Astrid. “Mijn kleinzoon kwam bij me wonen, maar omdat dit voorheen seniorenflats waren, was er niets voor kinderen. Toen heb ik me hard gemaakt voor speeltoestellen.” Anneriet legt uit: “’t Dreesje ligt naast de speeltuin, en als er kinderen zijn, komen er ook ouders. Zo willen we verbinding maken met jong én oud. We wonen hier allemaal met elkaar, en contact is belangrijk. Sommige oudere flatbewoners moeten eraan wennen dat er nu jonge gezinnen wonen. Dan helpt contact, elkaar leren kennen. Daar is ’t Dreesje voor bedoeld.”

Ook jongerenwerker geworden

Hoe belangrijk contact is, weet Anneriet omdat ze heeft gewerkt met mensen van allerlei leeftijden. “Ik heb met kinderen en jongeren gewerkt, en later als begeleider in de zorg. Zelf ben ik in lastige omstandigheden opgegroeid. Dat was mijn motivatie om met kinderen te gaan werken. Om ze te horen, het veilig voor ze te maken.” Met sommige kinderen van toen heeft ze nog steeds contact. “Een jongen die nu 50 is, had nare dingen meegemaakt. Die heb ik begeleid en hij is zelf ook jongerenwerker geworden. Pas stuurde hij een appje: zijn eerste kleinkind wordt 2 jaar. Mooi hè?”

Lamp kapot

De buurt is van iedereen, vindt Anneriet, en dat laat ze merken. “Een paar jochies gooiden hier een lamp kapot. Toen zei ik: nou durf ik hier niet meer langs in het donker. Dat is toch niet fijn? En die lamp is ook van jou, weet je dat? Deze flat is van ons allemaal. Dat beseften ze niet.” Ook contact maken doet ze vol overtuiging. “Ik groet mensen altijd. Vaak groeten ze niet terug, maar ik blijf gewoon groeten. En na 5 keer zeggen ze mij ook gedag, dan is het ijs gebroken.” Ze kijkt ook om naar oudere buren die niet meer voor zichzelf koken: “Vier keer per week breng ik ze een maaltijd. Door voor elkaar te zorgen, kan ik ook in de gaten houden of het goed met ze gaat.”

Ook op vrijdag

Toen Staedion de ruimte beschikbaar stelde, ging Anneriet met Astrid en Mirella aan de slag. “We hebben aan flatbewoners gevraagd: wat vinden jullie leuk? Kom met ideeën. We hebben al van alles gedaan. In de ruimte hiernaast zitten kunstenaars, en daarmee hebben we glas-in-lood gemaakt en pottenbakken gedaan. We zijn nu alleen maandag en woensdag open, maar willen ook graag de vrijdag erbij. Dan gaan we stoelyoga doen.”

Elkaar helpen

Voor de bezoekers is ’t Dreesje een uitkomst. Joke zegt: “Hier komen allerlei mensen, je hoort alle verhalen. En we kunnen elkaar helpen.” Ze vinden het fijn dat ze inspraak hebben in het programma. Marijke: “We hebben het net gehad over uitstapjes maken. Misschien naar een kerstmarkt in Duitsland, hartstikke leuk.” Lenie: “Misschien kan niet iedereen dat opbrengen.” Marijke heeft een idee: “Kunnen we niet een kleine bijdrage voor de koffie in een pot doen en dat besteden?” Zo wordt alles samen besproken en besloten in ’t Dreesje.

’t Dreesje is open op:

Maandag 11:00-13:00 uur

Woensdag 15:00-17:00 uur

De ingang van ’t Dreesje is op de begane grond aan de achterkant van de flat Laakzicht.