“Ik fiets iedere nacht door alle wijken van Den Haag. Of het nu regent of stormt, dat maakt niet uit, ik doe mijn vrijwillige controle. Alles wat onveilig of illegaal is, meld ik. Ik begin altijd hier in Transvaal, maar ik fiets ook door het Centrum, Loosduinen, langs de ambassades: overal, tot aan de duinen. Laatst waren alle lampen aan de Scheveningseweg kapot. Weet je waarom ik daar melding van maak? Ik maak me zorgen om de meisjes. Hollandse meisjes zijn niet bang. Zij fietsen ’s nachts.”

'Ik fiets iedere nacht door alle wijken van Den Haag'

“Onze eigen wijk is vies en vervuild. Ik probeer al jaren ‘medicijnen’ te geven. Ik verspreid folders en help mensen in Buurthuis Bario met bijvoorbeeld het bellen voor grofvuil. Ik ben niet bang, ik spreek iedereen aan. Mensen gooien alles op straat: brood op straat, rijst op straat. Wat dacht je van pampers? Die worden zo van boven naar beneden gegooid. Dit is een arme wijk, maar wie maakt de wijk vuil? Dat zijn de bewoners. Zij hebben besmettelijke ziektes. Ik zeg tegen ze: ‘Wanneer gaan we van vervuiling naar schoonheid? Wij moeten ons aanpassen. Wij moeten ons thuis voelen.”

“Mensen worden gestrest van al dat vuil. Als je kijkt naar witte wijken, dan is alles daar schoon. Daar zijn regels. Ongelofelijk hoe mooi de Vogelwijk is, met al het groen en de fijne vogelgeluiden. Als ik in een schone wijk fiets, gaat mijn stress weg en voel ik mij gelukkig. Toen ik in 1979 in Nederland aankwam, pakte iedere Hollander in de Schilderswijk een bezem om te straat te vegen. Dat was pas schoonheid.”

“Iedereen in deze buurt kent mij. Overdag ben ik Buurtvader. Dan trek ik een speciale jas aan en loop ik door de wijk. Ik heb contact met de politie. Sommigen noemen me een verrader. Dan zeg ik: ‘Hoe zou jij het vinden als iemand inbreekt in jouw vaders auto? Of als er iemand hard praat onder het raam waar je moeder ligt te slapen? Dat is hetzelfde.’ Ik geef ze flyers over vergaderingen voor buurtbewoners. Ze hebben wel een grote mond, maar ze komen nooit.”

“Dit lintje heb ik in 2019 niet zomaar gekregen voor mijn bijdrage aan buurtpreventie. Voor alles wat er gebeurt in de wijk, komen ze naar mij toe. Ik heb informatie die de politie niet heeft, en Staedion ook niet. Ik verzamel mensen en bedenk: wat kunnen we doen?”

“Ik slaap maar een paar uur per nacht en ik kom alleen thuis om te eten. Mijn vrouw weet dat ik heel actief ben. Ik praat veel en zij praat niet veel. Dat is goed, want je moet nooit twee partners hebben die allebei veel praten.”

Jubileumboek '25 jaar thuis bij Staedion'

Het verhaal van Hassan is één van de 25 verhalen van bewoners uit het jubileumboek '25 jaar thuis bij Staedion'. Dit boek is uitgegeven ter ere van ons 25 -jarig jubileum. Blader hieronder door het hele boek. Of kom de portretten levensgroot bekijken in de hal van ons hoofdkantoor aan het Koningin Julianaplein 2. Liever een gedrukt exemplaar lezen? Huurders van Staedion kunnen deze gratis ophalen bij het hoofdkantoor op het Koningin Julianaplein 2 in Den Haag, op is op!