Erwin Meyer bouwt zijn leven op na een verslaving
“Tweeënhalf jaar ben ik nu nuchter. Het voelt goed. Ik heb heel weinig momenten van trek in alcohol. Misschien is het een beetje saai, maar ik ben happy. Het had ook niet veel langer moeten duren. Mijn eigen zus herkende mij niet meer en tegen mijn kinderen heb ik te vaak gezegd: het komt wel goed. Toen ik in de kliniek zat voor mijn alcoholverslaving, moesten ze brieven schrijven. Ik dacht altijd: het valt wel mee. Maar het viel dus niet mee. Het deed pijn dat ze mij niet konden vertrouwen als vader. Ze zijn nooit iets tekortgekomen qua middelen, maar emotionele steun heb ik ze niet kunnen geven. Als je drinkt, schakel je je emoties ook uit. Die brieven waren echt een eyeopener. Ook mijn ex-vrouw schreef er een. Ik kwam in de kliniek altijd vrij koel over, maar toen ik die brief kreeg, brak ik. ‘Dat wilde ik zien,’ zei de psychiater.”
''Ik heb altijd veel engeltjes op mijn schouder gehad.''
“Langzaam krijg ik het vertrouwen van mijn familie weer terug. Mijn zoon en ik tennissen elke week. Zaterdag heb ik twee schilderijen bij hem opgehangen en hebben we gezellig samen gegeten. Hij zei: ‘Je bent nu een stuk relaxter dan vroeger.’ Dat is leuk om te horen. Ik mocht zelfs in zijn auto rijden, terwijl hij dat normaal gesproken nooit goed zou vinden.”
“Gelukkig heb ik ook een goede back-up. Mijn ex-vrouw en ik zijn dan wel gescheiden, maar we doen nog steeds alles samen. En mijn zussen hebben altijd voor me klaargestaan. Heel veel mensen die verslaafd zijn, hebben die steun niet. Ik heb altijd veel engeltjes op mijn schouder gehad.”
“Ik dronk veel, maar ik functioneerde nog wel. Ik lag niet in de goot. Ik heb vaak partijtjes tennis gewonnen met een halve fles wodka op. Hoe bizar is dat? Dat komt vast doordat ik altijd heel sportief ben geweest. Nooit was ik misselijk of ziek, en ik herstelde aanvankelijk snel na dronkenschap. Maar het ging van kwaad tot erger. Bij mijn laatste opname verplaatste ik me in een rolstoel naar de afkickkliniek. Het was nu of nooit.”
“Nu werk ik vier dagen in de week als vrijwilliger in de Houtwerkplaats van Anton Constandse (stichting voor mensen die door een psychische kwetsbaarheid, soms gecombineerd met verslaving, ondersteuning nodig hebben in het dagelijks leven, red.). Daar maak ik loungebanken, tafels, moestuinbakken, noem maar op. Ik probeer de andere jongens die herstellen te vertellen hoe ze moeten schuren en boren. In het begin had ik er moeite mee om drie keer hetzelfde te moeten uitleggen, maar dat gaat nu beter. Mijn regel is dat ik mezelf de vraag stel: kan en moet ik hier wat mee? Zo niet, dan kan het weg uit mijn gedachten. Ik help waar ik kan, en dat is het.”
“Ik sta nu op de wachtlijst voor een convenantwoning (voor mensen die via een instelling of uit de maatschappelijke opvang komen, red.). Deze studio is maar tijdelijk. Ik hoop dat ik in Loosduinen kan blijven, want de Houtwerkplaats is maar tien minuten lopen en ik heb het hier naar mijn zin. Maar ik weet niet wat de toekomst brengt, dus het heeft geen zin om me daar druk over te maken.”
Jubileumboek '25 jaar thuis bij Staedion'
Het verhaal van Erwin Meyer is één van de 25 verhalen van bewoners uit het jubileumboek '25 jaar thuis bij Staedion'. Dit boek is uitgegeven ter ere van ons 25 -jarig jubileum. Blader hieronder door het hele boek. Of kom de portretten levensgroot bekijken in de hal van ons hoofdkantoor aan het Koningin Julianaplein 2. Liever een gedrukt exemplaar lezen? Huurders van Staedion kunnen deze gratis ophalen bij het hoofdkantoor op het Koningin Julianaplein 2 in Den Haag, op is op!
Lees meer over
Wijken binnen dit artikel: Loosduinen
